نیرنگ

گفته بودم  پیش از این گلخانه رنگ من است

 حال میگویم جهان پیراهن تنگ من است

 استخوان های مرا در پنجه ، اخر خورد کرد

انکه می پنداشتم چون موم در چنگ من است

 دوستان هم دلم ساز مخالف میزنند

 مشکل از نا سازی ساز بد اهنگ من است

 از نبردی نا برابر باز میگردم دریغ!

دیر فهمیدم که دنیا عرصه جنگ من است

مرگ پیروزی است وقتی دوستانت دشمن اند

 مرگ پیروزی است اما مایه ننگ من است

از فراموشی چه سنگین تر ؟!به روی سینه کاش

پاک میکردی غباری را که بر سنگ من است.